gesticuleren

Dutch

Etymology

Borrowed from French gesticuler.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɣɛstikyˈleːrə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

gesticuleren

  1. (intransitive) to gesticulate

Conjugation

Conjugation of gesticuleren (weak)
infinitive gesticuleren
past singular gesticuleerde
past participle gegesticuleerd
infinitive gesticuleren
gerund gesticuleren n
present tense past tense
1st person singular gesticuleer gesticuleerde
2nd person sing. (jij) gesticuleert, gesticuleer2 gesticuleerde
2nd person sing. (u) gesticuleert gesticuleerde
2nd person sing. (gij) gesticuleert gesticuleerde
3rd person singular gesticuleert gesticuleerde
plural gesticuleren gesticuleerden
subjunctive sing.1 gesticulere gesticuleerde
subjunctive plur.1 gesticuleren gesticuleerden
imperative sing. gesticuleer
imperative plur.1 gesticuleert
participles gesticulerend gegesticuleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.