giarmon
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *gaarmēn. Equivalent to gi- + *armon.
Verb
giarmon
Inflection
Conjugation of giarmon (weak class 2)
| infinitive | giarmon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | giarmo, giarmon | giarmoda |
| 2nd person singular | giarmos | giarmodos |
| 3rd person singular | giarmot | giarmoda |
| 1st person plural | giarmon | giarmodon |
| 2nd person plural | giarmot | giarmodot |
| 3rd person plural | giarmont | giarmodon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | giarme | giarmodi |
| 2nd person singular | giarmis | giarmodis |
| 3rd person singular | giarme | giarmodi |
| 1st person plural | giarmin | giarmodin |
| 2nd person plural | giarmit | giarmodit |
| 3rd person plural | giarmin | giarmodin |
| imperative | present | |
| singular | giarmo | |
| plural | giarmot | |
| participle | present | past |
| giarmondi | giarmot | |
References
- “giarmon”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
Old Saxon
Etymology
From Proto-West Germanic *gaarmēn. Equivalent to gi- + armon.
Pronunciation
- IPA(key): /ɣiˈɑrmɔn/, [ʝiˈɑrmɔn]
Verb
giarmōn
Conjugation
Conjugation of giarmon (weak class 2)
| infinitive | giarmon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | giarmon | giarmoda |
| 2nd person singular | giarmos | giarmodes |
| 3rd person singular | giarmod | giarmoda |
| plural | giarmiod | giarmodun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | giarmo | giarmodi |
| 2nd person singular | giarmos | giarmodis |
| 3rd person singular | giarmo | giarmodi |
| plural | giarmion | giarmodin |
| imperative | present | |
| singular | giarmo | |
| plural | giarmiod | |
| participle | present | past |
| giarmondi | giarmod | |