gijzelen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch giselen. Equivalent to gijzel + -en.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɣɛi̯.zə.lə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: gij‧ze‧len
- Rhymes: -ɛi̯zələn
Verb
gijzelen
- (transitive) to take hostage
Conjugation
| Conjugation of gijzelen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | gijzelen | |||
| past singular | gijzelde | |||
| past participle | gegijzeld | |||
| infinitive | gijzelen | |||
| gerund | gijzelen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | gijzel | gijzelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | gijzelt, gijzel2 | gijzelde | ||
| 2nd person sing. (u) | gijzelt | gijzelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | gijzelt | gijzelde | ||
| 3rd person singular | gijzelt | gijzelde | ||
| plural | gijzelen | gijzelden | ||
| subjunctive sing.1 | gijzele | gijzelde | ||
| subjunctive plur.1 | gijzelen | gijzelden | ||
| imperative sing. | gijzel | |||
| imperative plur.1 | gijzelt | |||
| participles | gijzelend | gegijzeld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||