gjør
See also: gjor
Faroese
Etymology
From Old Norse gjóðr (“skua”), probably related to Old English earnġēat (“osprey”).[1] Of obscure ultimate origin, but compare gjóta (“to pour”).
Pronunciation
- IPA(key): /t͡ʃøːɹ/
- Rhymes: -øːɹ
- Homophone: gjørð
Noun
gjør f (genitive singular gjørar, plural gjørir)
Declension
| f2 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | gjør | gjørin | gjørir | gjørirnar |
| accusative | gjør | gjørina | gjørir | gjørirnar |
| dative | gjør | gjørini | gjørum | gjørunum |
| genitive | gjørar | gjørarinnar | gjøra | gjøranna |
Synonyms
- bárafjatla
Derived terms
- hálssvørt gjør (“black-necked grebe”)
- kambsgjør (“great crested grebe”)
- smágjør (“little grebe”)
- stúvgjør (“pied-billed grebe”)
- øsgrá gjør (“red-necked grebe”)
References
- ^ Studia Indogermanica Lodziensia. (1998). Poland: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, p. 47
Norwegian Bokmål
Pronunciation
- IPA(key): /jøːr/
- Rhymes: -øːr
Verb
gjør
Norwegian Nynorsk
Verb
gjør