gjǫrð

See also: gjord, gjørð, gjörð, and giorþ

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *gerdō. Ultimately from Proto-Indo-European *gʰerdʰ- (to enclose).

Noun

gjǫrð f (genitive gjarðar, plural gjarðar or gjarðir)

  1. belt, girdle, saddle girth

Declension

Declension of gjǫrð (strong ō-stem, ar and ir-plurals)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative gjǫrð gjǫrðin gjarðar, gjarðir gjarðarnar, gjarðirnar
accusative gjǫrð gjǫrðina gjarðar, gjarðir gjarðarnar, gjarðirnar
dative gjǫrð gjǫrðinni gjǫrðum gjǫrðunum
genitive gjarðar gjarðarinnar gjarða gjarðanna

Descendants

  • Icelandic: gjörð
  • Faroese: gjørð
  • Norwegian: gjord, (dialectal) gjørd, gjuld, gjard, gjort
  • Old Swedish: giorþ
  • Danish: gjord
  • Gutnish: gjård
  • Middle English: gerth, girth, gyrth

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “gjörð”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 166; also available at the Internet Archive