glandarius
Latin
Etymology
Derived from gland-, oblique stem of glāns (“acorn, nut”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɡɫanˈdaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ɡlan̪ˈd̪aː.ri.us]
Adjective
glandārius (feminine glandāria, neuter glandārium); first/second-declension adjective
- (Late Latin) Of or pertaining to acorns.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | glandārius | glandāria | glandārium | glandāriī | glandāriae | glandāria | |
| genitive | glandāriī | glandāriae | glandāriī | glandāriōrum | glandāriārum | glandāriōrum | |
| dative | glandāriō | glandāriae | glandāriō | glandāriīs | |||
| accusative | glandārium | glandāriam | glandārium | glandāriōs | glandāriās | glandāria | |
| ablative | glandāriō | glandāriā | glandāriō | glandāriīs | |||
| vocative | glandārie | glandāria | glandārium | glandāriī | glandāriae | glandāria | |
Descendants
- Italian: ghiandaia
- Sicilian: ghiannara
References
- “glandarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- glandarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.