gnarigo
Latin
Etymology
From gnārus (“knowing, experienced”) + -igō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈnaː.rɪ.ɡoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈɲaː.ri.ɡo]
Verb
gnārigō (present infinitive gnārigāre, perfect active gnārigāvī, supine gnārigātum); first conjugation
- to publish
Conjugation
Conjugation of gnārigō (first conjugation)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | gnārigō | gnārigās | gnārigat | gnārigāmus | gnārigātis | gnārigant | ||||||
| imperfect | gnārigābam | gnārigābās | gnārigābat | gnārigābāmus | gnārigābātis | gnārigābant | |||||||
| future | gnārigābō | gnārigābis | gnārigābit | gnārigābimus | gnārigābitis | gnārigābunt | |||||||
| perfect | gnārigāvī | gnārigāvistī | gnārigāvit | gnārigāvimus | gnārigāvistis | gnārigāvērunt, gnārigāvēre | |||||||
| pluperfect | gnārigāveram | gnārigāverās | gnārigāverat | gnārigāverāmus | gnārigāverātis | gnārigāverant | |||||||
| future perfect | gnārigāverō | gnārigāveris | gnārigāverit | gnārigāverimus | gnārigāveritis | gnārigāverint | |||||||
| passive | present | gnārigor | gnārigāris, gnārigāre |
gnārigātur | gnārigāmur | gnārigāminī | gnārigantur | ||||||
| imperfect | gnārigābar | gnārigābāris, gnārigābāre |
gnārigābātur | gnārigābāmur | gnārigābāminī | gnārigābantur | |||||||
| future | gnārigābor | gnārigāberis, gnārigābere |
gnārigābitur | gnārigābimur | gnārigābiminī | gnārigābuntur | |||||||
| perfect | gnārigātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | gnārigātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | gnārigātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | gnārigem | gnārigēs | gnāriget | gnārigēmus | gnārigētis | gnārigent | ||||||
| imperfect | gnārigārem | gnārigārēs | gnārigāret | gnārigārēmus | gnārigārētis | gnārigārent | |||||||
| perfect | gnārigāverim | gnārigāverīs | gnārigāverit | gnārigāverīmus | gnārigāverītis | gnārigāverint | |||||||
| pluperfect | gnārigāvissem | gnārigāvissēs | gnārigāvisset | gnārigāvissēmus | gnārigāvissētis | gnārigāvissent | |||||||
| passive | present | gnāriger | gnārigēris, gnārigēre |
gnārigētur | gnārigēmur | gnārigēminī | gnārigentur | ||||||
| imperfect | gnārigārer | gnārigārēris, gnārigārēre |
gnārigārētur | gnārigārēmur | gnārigārēminī | gnārigārentur | |||||||
| perfect | gnārigātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | gnārigātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | gnārigā | — | — | gnārigāte | — | ||||||
| future | — | gnārigātō | gnārigātō | — | gnārigātōte | gnārigantō | |||||||
| passive | present | — | gnārigāre | — | — | gnārigāminī | — | ||||||
| future | — | gnārigātor | gnārigātor | — | — | gnārigantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | gnārigāre | gnārigārī | gnārigāns | — | |||||||||
| future | gnārigātūrum esse | gnārigātum īrī | gnārigātūrus | gnārigandus | |||||||||
| perfect | gnārigāvisse | gnārigātum esse | — | gnārigātus | |||||||||
| future perfect | — | gnārigātum fore | — | — | |||||||||
| perfect potential | gnārigātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| gnārigandī | gnārigandō | gnārigandum | gnārigandō | gnārigātum | gnārigātū | ||||||||
References
- De Vaan, Michiel (2008) “gnārus”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN