godsdienstig

Dutch

Etymology

From Middle Dutch godedienstich. Equivalent to godsdienst (“religion”) +‎ -ig (“-y, -ous”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɣɔtsˈdin.stəx/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: gods‧dien‧stig

Adjective

godsdienstig (comparative godsdienstiger, superlative godsdienstigst)

  1. religious
    Synonym: religieus
    Ze is zeer godsdienstig en gaat elke zondag naar de kerk. ― She is very religious and goes to church every Sunday.
    De stad is bekend om zijn godsdienstige gemeenschap. ― The town is known for its religious community.
    Van alle boeken die hij heeft, is dit het godsdienstigst. ― Of all the books he has, this is the most religious.

Declension

Declension of godsdienstig
uninflected godsdienstig
inflected godsdienstige
comparative godsdienstiger
positive comparative superlative
predicative/adverbial godsdienstig godsdienstiger het godsdienstigst
het godsdienstigste
indefinite m./f. sing. godsdienstige godsdienstigere godsdienstigste
n. sing. godsdienstig godsdienstiger godsdienstigste
plural godsdienstige godsdienstigere godsdienstigste
definite godsdienstige godsdienstigere godsdienstigste
partitive godsdienstigs godsdienstigers —

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.