goeddunken

Dutch

Etymology

From goed (“good”) +‎ dunken (“consider”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɣutˌdʏŋkə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: goed‧dun‧ken

Verb

goeddunken

  1. (intransitive) to see fit, to deem appropriate

Conjugation

Conjugation of goeddunken (weak with past in -cht, separable)
infinitive goeddunken
past singular docht goed
past participle goedgedocht
infinitive goeddunken
gerund goeddunken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular dunk goed docht goed goeddunk goeddocht
2nd person sing. (jij) dunkt goed, dunk goed2 docht goed goeddunkt goeddocht
2nd person sing. (u) dunkt goed docht goed goeddunkt goeddocht
2nd person sing. (gij) dunkt goed docht goed goeddunkt goeddocht
3rd person singular dunkt goed docht goed goeddunkt goeddocht
plural dunken goed dochten goed goeddunken goeddochten
subjunctive sing.1 dunke goed dochte goed goeddunke goeddochte
subjunctive plur.1 dunken goed dochten goed goeddunken goeddochten
imperative sing. dunk goed
imperative plur.1 dunkt goed
participles goeddunkend goedgedocht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Noun

goeddunken n (uncountable)

  1. discretion, judgment
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.