goedmaken

Dutch

Etymology

From goed +‎ maken.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: goed‧mak‧en

Verb

goedmaken

  1. expiate, to redress (to make amends)
  2. atone, to make good (to make reparation, compensation, or amends, for an offence or a crime)

Conjugation

Conjugation of goedmaken (weak, separable)
infinitive goedmaken
past singular maakte goed
past participle goedgemaakt
infinitive goedmaken
gerund goedmaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maak goed maakte goed goedmaak goedmaakte
2nd person sing. (jij) maakt goed, maak goed2 maakte goed goedmaakt goedmaakte
2nd person sing. (u) maakt goed maakte goed goedmaakt goedmaakte
2nd person sing. (gij) maakt goed maakte goed goedmaakt goedmaakte
3rd person singular maakt goed maakte goed goedmaakt goedmaakte
plural maken goed maakten goed goedmaken goedmaakten
subjunctive sing.1 make goed maakte goed goedmake goedmaakte
subjunctive plur.1 maken goed maakten goed goedmaken goedmaakten
imperative sing. maak goed
imperative plur.1 maakt goed
participles goedmakend goedgemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.