goiligh
Irish
Etymology
From goile (“stomach”) + -igh (verbal suffix).
Verb
goiligh (present analytic goilíonn, future analytic goileoidh, verbal noun goiliú, past participle goilithe)
Conjugation
conjugation of goiligh (second conjugation)
| verbal noun | goiliú | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| past participle | goilithe | |||||||
| tense | singular | plural | relative | autonomous | ||||
| first | second | third | first | second | third | |||
| indicative | ||||||||
| present | goilím | goilíonn tú; goilír† |
goilíonn sé, sí | goilímid; goilíonn muid |
goilíonn sibh | goilíonn siad; goilíd† |
a ghoilíonn; a ghoilíos / a ngoilíonn* |
goilítear |
| past | ghoiligh mé; ghoilíos | ghoiligh tú; ghoilís | ghoiligh sé, sí | ghoilíomar; ghoiligh muid | ghoiligh sibh; ghoilíobhair | ghoiligh siad; ghoilíodar | a ghoiligh / ar ghoiligh* |
goilíodh |
| past habitual | ghoilínn / ngoilínn‡‡ | ghoilíteá / ngoilíteᇇ | ghoilíodh sé, sí / ngoilíodh sé, s퇇 | ghoilímis; ghoilíodh muid / ngoilímis‡‡; ngoilíodh muid‡‡ | ghoilíodh sibh / ngoilíodh sibh‡‡ | ghoilídís; ghoilíodh siad / ngoilídís‡‡; ngoilíodh siad‡‡ | a ghoilíodh / a ngoilíodh* |
ghoilítí / ngoilít퇇 |
| future | goileoidh mé; goileod; goileochaidh mé† |
goileoidh tú; goileoir†; goileochaidh tú† |
goileoidh sé, sí; goileochaidh sé, sí† |
goileoimid; goileoidh muid; goileochaimid†; goileochaidh muid† |
goileoidh sibh; goileochaidh sibh† |
goileoidh siad; goileoid†; goileochaidh siad† |
a ghoileoidh; a ghoileos; a ghoileochaidh†; a ghoileochas† / a ngoileoidh*; a ngoileochaidh*† |
goileofar; goileochar† |
| conditional | ghoileoinn; ghoileochainn† / ngoileoinn‡‡; ngoileochainn†‡‡ | ghoileofá; ghoileochthᆠ/ ngoileofᇇ; ngoileochthᆇ‡ | ghoileodh sé, sí; ghoileochadh sé, sí† / ngoileodh sé, s퇇; ngoileochadh sé, s톇‡ | ghoileoimis; ghoileodh muid; ghoileochaimis†; ghoileochadh muid† / ngoileoimis‡‡; ngoileodh muid‡‡; ngoileochaimis†‡‡; ngoileochadh muid†‡‡ | ghoileodh sibh; ghoileochadh sibh† / ngoileodh sibh‡‡; ngoileochadh sibh†‡‡ | ghoileoidís; ghoileodh siad; ghoileochadh siad† / ngoileoidís‡‡; ngoileodh siad‡‡; ngoileochadh siad†‡‡ | a ghoileodh; a ghoileochadh† / a ngoileodh*; a ngoileochadh*† |
ghoileofaí; ghoileochthaí† / ngoileofa퇇; ngoileochtha톇‡ |
| subjunctive | ||||||||
| present | go ngoilí mé; go ngoilíod† |
go ngoilí tú; go ngoilír† |
go ngoilí sé, sí | go ngoilímid; go ngoilí muid |
go ngoilí sibh | go ngoilí siad; go ngoilíd† |
— | go ngoilítear |
| past | dá ngoilínn | dá ngoilíteá | dá ngoilíodh sé, sí | dá ngoilímis; dá ngoilíodh muid |
dá ngoilíodh sibh | dá ngoilídís; dá ngoilíodh siad |
— | dá ngoilítí |
| imperative | ||||||||
| – | goilím | goiligh | goilíodh sé, sí | goilímis | goilígí; goilídh† |
goilídís | — | goilítear |
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
Mutation
| radical | lenition | eclipsis |
|---|---|---|
| goiligh | ghoiligh | ngoiligh |
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
References
- Ó Dónaill, Niall (1977) “goiligh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN