goin
English
Pronunciation
Audio (US): (file)
Verb
goin
- Pronunciation spelling of going.
- 1870, Various, Punchinello, Vol. II., No. 34, November 19, 1870[1]:
- I see they was goin, so I said:-- "My week-minded and misgided femails, hold your hosses a minnit, until an old statesman, who has served his country for 4 yeer as Gustise of the Peece, says a few remarks to you."
- 1905, George Bernard Shaw, The Irrational Knot[2]:
- Youre goin on fit to raise the street." "
- 1994 April 29, Michael Dolan, “Nixon in Hell”, in Chicago Reader[3]:
- Now I got nothing goin on but a fockin ping-pong tournament with Kurt Cobain, who fockin cheats, man, like it's gonna do him any fockin good.
Anagrams
Finnish
Noun
goin
- instructive plural of go
Anagrams
Irish
Etymology 1
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Noun
goin f (genitive singular goine, nominative plural goine)
Declension
|
Etymology 2
From Middle Irish gonaid, from Old Irish gonaid, from Proto-Celtic *gʷaneti, from Proto-Indo-European *gʷʰen-.
Verb
goin (present analytic goineann, future analytic goinfidh, verbal noun goineadh, past participle gointe)
- wound, stab, sting, hurt
- Synonyms: cneáigh, créachtaigh, leon
- (literary) mortally wound, slay
- (card games) jink, win (a game) outright
Conjugation
conjugation of goin (first conjugation – A)
verbal noun | goineadh, gonadh | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
past participle | gointa | |||||||
tense | singular | plural | relative | autonomous | ||||
first | second | third | first | second | third | |||
indicative | ||||||||
present | goinim | goinann tú; goinir† |
goinann sé, sí | goinimid | goinann sibh | goinann siad; goinid† |
a ghoinann; a ghoinas / a ngoinann* |
gointar |
past | ghoin mé; ghoinas | ghoin tú; ghoinis | ghoin sé, sí | ghoinamar; ghoin muid | ghoin sibh; ghoinabhair | ghoin siad; ghoinadar | a ghoin / ar ghoin* |
goinadh |
past habitual | ghoininn / ngoininn‡‡ | ghointá / ngointᇇ | ghoinadh sé, sí / ngoinadh sé, s퇇 | ghoinimis; ghoinadh muid / ngoinimis‡‡; ngoinadh muid‡‡ | ghoinadh sibh / ngoinadh sibh‡‡ | ghoinidís; ghoinadh siad / ngoinidís‡‡; ngoinadh siad‡‡ | a ghoinadh / a ngoinadh* |
ghointí / ngoint퇇 |
future | goinfidh mé; goinfad |
goinfidh tú; goinfir† |
goinfidh sé, sí | goinfimid; goinfidh muid |
goinfidh sibh | goinfidh siad; goinfid† |
a ghoinfidh; a ghoinfas / a ngoinfidh* |
goinfar |
conditional | ghoinfinn / ngoinfinn‡‡ | ghoinfá / ngoinfᇇ | ghoinfadh sé, sí / ngoinfadh sé, s퇇 | ghoinfimis; ghoinfadh muid / ngoinfimis‡‡; ngoinfadh muid‡‡ | ghoinfadh sibh / ngoinfadh sibh‡‡ | ghoinfidís; ghoinfadh siad / ngoinfidís‡‡; ngoinfadh siad‡‡ | a ghoinfadh / a ngoinfadh* |
ghoinfí / ngoinf퇇 |
subjunctive | ||||||||
present | go ngoin mé; go ngoinad† |
go ngoin tú; go ngoinir† |
go ngoin sé, sí | go ngoinimid; go ngoin muid |
go ngoin sibh | go ngoin siad; go ngoinid† |
— | go ngointar |
past | dá ngoininn | dá ngointá | dá ngoinadh sé, sí | dá ngoinimis; dá ngoinadh muid |
dá ngoinadh sibh | dá ngoinidís; dá ngoinadh siad |
— | dá ngointí |
imperative | ||||||||
– | goinim | goin | goinadh sé, sí | goinimis | goinigí; goinidh† |
goinidís | — | gointar |
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
Noun
goin f (genitive singular gona, nominative plural gonta)
Declension
|
Derived terms
Mutation
radical | lenition | eclipsis |
---|---|---|
goin | ghoin | ngoin |
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
Japanese
Romanization
goin