goniec

Polish

Etymology

From gonić +‎ -ec.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈɡɔ.ɲɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔɲɛt͡s
  • Syllabification: go‧niec

Noun

goniec m pers

  1. messenger, courier (someone whose job is carrying messages)
  2. (Far Masovian) pig and goose buyer

Declension

Declension of goniec
singular plural
nominative goniec gońcy/gońce (deprecative)
genitive gońca gońców
dative gońcowi gońcom
accusative gońca gońców
instrumental gońcem gońcami
locative gońcu gońcach
vocative gończe gońcy

Noun

goniec m animal

  1. (chess) bishop
    Synonym: laufer

Declension

Declension of goniec
singular plural
nominative goniec gońce
genitive gońca gońców
dative gońcowi gońcom
accusative gońca gońce
instrumental gońcem gońcami
locative gońcu gońcach
vocative gońcu gońce

See also

Chess pieces in Polish · bierki szachowe (layout · text)
król hetman, królowa, królówka, dama wieża goniec, laufer, giermek skoczek, koń, konik pion, pionek

Further reading

  • goniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • goniec in Polish dictionaries at PWN
  • Wojciech Grzegorzewicz (1894) “goniec”, in “O języku ludowym w powiecie przasnyskim”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 109
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.