grammatiker
See also: Grammatiker
Danish
Etymology
Equivalent to grammatik (“grammar”) + -er. Via German Grammatiker and Latin grammaticus from Ancient Greek γραμματικός (grammatikós, “teacher of reading and literature”). Derived from γράμματα n pl (grámmata, “alphabet, literature”).
Pronunciation
- IPA(key): /ɡramatikər/, [ɡ̊ʁɑˈmatˢiɡ̊ɐ]
Noun
grammatiker c (singular definite grammatikeren, plural indefinite grammatikere)
- (linguistics) grammarian (a person studying the grammar of a language or grammar in general)
Declension
| common gender |
singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | grammatiker | grammatikeren | grammatikere | grammatikerne |
| genitive | grammatikers | grammatikerens | grammatikeres | grammatikernes |
References
Dutch
Etymology
Probably borrowed from German Grammatiker.
Pronunciation
- IPA(key): /ɣrɑˈmaː.ti.kər/
- Hyphenation: gram‧ma‧ti‧ker
Noun
grammatiker m (plural grammatikers)
- (obsolete) grammarian
Swedish
Etymology
Noun
grammatiker c
- grammarian; person who studies grammar
- indefinite plural of grammatik
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | grammatiker | grammatikers |
| definite | grammatikern | grammatikerns | |
| plural | indefinite | grammatiker | grammatikers |
| definite | grammatikerna | grammatikernas |