granatus
Latin
Etymology
From grānum (“grain, seed”) + -ātus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɡraːˈnaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ɡraˈnaː.t̪us]
Adjective
grānātus (feminine grānāta, neuter grānātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | grānātus | grānāta | grānātum | grānātī | grānātae | grānāta | |
| genitive | grānātī | grānātae | grānātī | grānātōrum | grānātārum | grānātōrum | |
| dative | grānātō | grānātae | grānātō | grānātīs | |||
| accusative | grānātum | grānātam | grānātum | grānātōs | grānātās | grānāta | |
| ablative | grānātō | grānātā | grānātō | grānātīs | |||
| vocative | grānāte | grānāta | grānātum | grānātī | grānātae | grānāta | |
Derived terms
Related terms
Descendants
- Portuguese: grado
References
- “granatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "granatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- granatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.