grandineus
Latin
Etymology
From grandō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɡranˈdɪ.ne.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ɡran̪ˈd̪iː.ne.us]
Adjective
grandineus (feminine grandinea, neuter grandineum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | grandineus | grandinea | grandineum | grandineī | grandineae | grandinea | |
| genitive | grandineī | grandineae | grandineī | grandineōrum | grandineārum | grandineōrum | |
| dative | grandineō | grandineae | grandineō | grandineīs | |||
| accusative | grandineum | grandineam | grandineum | grandineōs | grandineās | grandinea | |
| ablative | grandineō | grandineā | grandineō | grandineīs | |||
| vocative | grandinee | grandinea | grandineum | grandineī | grandineae | grandinea | |
Related terms
References
- “grandineus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- grandineus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.