gravito
Esperanto
Pronunciation
Audio: (file)
- IPA(key): /ɡraˈvito/
- Rhymes: -ito
- Hyphenation: gra‧vi‧to
Noun
gravito (uncountable, accusative graviton)
Ido
Pronunciation
- IPA(key): /ɡraˈvito/
Noun
gravito (plural graviti)
Italian
Verb
gravito
- first-person singular present indicative of gravitare
Latin
Etymology
New Latin; from gravitās.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈɡra.wɪ.toː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈɡraː.vi.t̪o]
Verb
gravitō (present infinitive gravitāre, perfect active gravitāvī, supine gravitātum); first conjugation
- (New Latin, Scientific Latin) to gravitate, to fall under the influence of gravity
- 1645, Albert Kyper, Institutiones physicae, page 482:
- An elementa in suis locis gravitent vel levitent? ℞. 1. Si gravitatio & levitatio sumatur adaequate pro actu gravitatis & levitatis, omnino cum & conservatio in loco actus sit, elementis naturaliter tribui debet.
- Do elements fall or rise in position? Response 1. If gravitation and levitation are put equally for the act of heaviness and lightness, in general when preservation is moreover in the place of the act, preservation ought naturally to be granted to the elements.
- 1795, Simon L'Hulier, Principiorum calculi differentialis et integralis expositio elementaris, page 335:
- Gravitatio, quam corpus sphaericum exercet, sequitur rationem inversam duplicatam distantiae ab centro corporis hujus, quoad corpus gravitans extra illud situm est.
- Gravitation, which a spherical body wields, follows a double inverse rule of the distance from the center of this body, as long as the gravitating body is positioned outside of it.
Conjugation
Conjugation of gravitō (first conjugation)
Related terms
Descendants
Portuguese
Verb
gravito
- first-person singular present indicative of gravitar
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /ɡɾaˈbito/ [ɡɾaˈβ̞i.t̪o]
- Rhymes: -ito
- Syllabification: gra‧vi‧to
Verb
gravito
- first-person singular present indicative of gravitar