gruoien
Old Dutch
Etymology
From Proto-Germanic *grōaną.
Verb
gruoien
- to grow
Inflection
Conjugation of gruoien (strong class 7 irregular / weak class 1)
| infinitive | gruoien | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | gruoio, gruoion | griew, gruoida |
| 2nd person singular | gruoies | griewi, gruoidos |
| 3rd person singular | gruoiet | griew, gruoida |
| 1st person plural | gruoiun | griewun, gruoidon |
| 2nd person plural | gruoiet | griewut, gruoidot |
| 3rd person plural | gruoiunt | griewun, gruoidon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | gruoie | griewi, gruoidi |
| 2nd person singular | gruoiis | griewi, gruoidis |
| 3rd person singular | gruoie | griewi, gruoidi |
| 1st person plural | gruoiin | griewin, gruoidin |
| 2nd person plural | gruoiit | griewit, gruoidit |
| 3rd person plural | gruoiin | griewin, gruoidin |
| imperative | present | |
| singular | gruoi | |
| plural | gruoiet | |
| participle | present | past |
| gruoiendi | gruoiet, gigruoiet | |
Descendants
Further reading
- “gruoien”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012