gwain
Welsh
Etymology
From Middle Welsh gwein, from Proto-Brythonic *gwėɣin, from Latin vāgīna. Cognate with Breton gouin, Cornish gweyn.
Pronunciation
- IPA(key): /ɡwai̯n/
- Homophone: gwaun (“moor”) (South Wales)
Noun
gwain f (plural gweiniau)
From Middle Welsh gwein, from Proto-Brythonic *gwėɣin, from Latin vāgīna. Cognate with Breton gouin, Cornish gweyn.
gwain f (plural gweiniau)