gymir
Old Norse
Etymology
Uncertain. Possibly related to Icelandic gómur, ultimately from Proto-Indo-European *ǵʰeh₂- (“to yawn, gape”)
Noun
gymir m (genitive gymir)
Declension
| masculine | singular | |
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | gymir | gymirinn |
| accusative | gymi | gyminn |
| dative | gymi | gyminum |
| genitive | gymis | gymisins |
Descendants
- Icelandic: gymir