härska
Swedish
Etymology
From German herrschen, from Middle High German hērison, from hēr (“noble, venerable”). Cognate of Danish herske, Dutch heersen.
Verb
härska (present härskar, preterite härskade, supine härskat, imperative härska)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | härska | härskas | ||
| supine | härskat | härskats | ||
| imperative | härska | — | ||
| imper. plural1 | härsken | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | härskar | härskade | härskas | härskades |
| ind. plural1 | härska | härskade | härskas | härskades |
| subjunctive2 | härske | härskade | härskes | härskades |
| present participle | härskande | |||
| past participle | härskad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.