hýrna

See also: hyrna and hyrne

Icelandic

hýrna (weak verb, third-person singular past indicative hýrnaði, supine hýrnað)

(personal) to become glad
Mamma hennar hýrnaði þegar hún sá efnilegt mannsefni dóttur sinnar.
Her mother became glad upon seeing her daughter's eligible fiancé.
(impersonal) to cheer up
Það hýrnar yfir honum í hvert sinn sem hann borðar.
He cheers up every time he eats.

*hýrna* – active voice (*germynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að hýrna
supine sagnbót		hýrnað
present participle lýsingarháttur nútíðar		hýrnandi

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	hýrna	hýrnaði	hýrni	hýrnaði
	þú	hýrnar	hýrnaðir	hýrnir	hýrnaðir
	hann, hún, það	hýrnar	hýrnaði	hýrni	hýrnaði
plural	við	hýrnum	hýrnuðum	hýrnum	hýrnuðum
	þið	hýrnið	hýrnuðuð	hýrnið	hýrnuðuð
	þeir, þær, þau	hýrna	hýrnuðu	hýrni	hýrnuðu

		imperative boðháttur
singular	þú	hýrna (þú), hýrnaðu
plural	þið	hýrnið (þið), hýrniði¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.