hakir

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish حقیر, from Arabic حَقِير (ḥaqīr).

Adjective

hakir

  1. humble
  2. worthless, low, despicable, abject
    Synonym: değersiz

Declension

Predicative forms of hakir
present tense
positive declarative positive interrogative
ben (I am) hakirim hakir miyim?
sen (you are) hakirsin hakir misin?
o (he/she/it is) hakir / hakirdir hakir mi?
biz (we are) hakiriz hakir miyiz?
siz (you are) hakirsiniz hakir misiniz?
onlar (they are) hakir(ler) hakir(ler) mi?
past tense
positive declarative positive interrogative
ben (I was) hakirdim hakir miydim?
sen (you were) hakirdin hakir miydin?
o (he/she/it was) hakirdi hakir miydi?
biz (we were) hakirdik hakir miydik?
siz (you were) hakirdiniz hakir miydiniz?
onlar (they were) hakirdiler hakir miydiler?
indirect past
positive declarative positive interrogative
ben (I was) hakirmişim hakir miymişim?
sen (you were) hakirmişsin hakir miymişsin?
o (he/she/it was) hakirmiş hakir miymiş?
biz (we were) hakirmişiz hakir miymişiz?
siz (you were) hakirmişsiniz hakir miymişsiniz?
onlar (they were) hakirmişler hakir miymişler?
conditional
positive declarative positive interrogative
ben (if I) hakirsem hakir miysem?
sen (if you) hakirsen hakir miysen?
o (if he/she/it) hakirse hakir miyse?
biz (if we) hakirsek hakir miysek?
siz (if you) hakirseniz hakir miyseniz?
onlar (if they) hakirseler hakir miyseler?

For negative forms, use the appropriate form of değil.