halaszthatatlan
Hungarian
Etymology
From halaszt (“to postpone”) + -hatatlan (“un- ... -able, ir- ... -able”, adjective-forming suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈhɒlɒsthɒtɒtlɒn]
- Hyphenation: ha‧laszt‧ha‧tat‧lan
- Rhymes: -ɒn
Adjective
halaszthatatlan (comparative halaszthatatlanabb, superlative leghalaszthatatlanabb)
- urgent, pressing, unpostponable (that cannot be postponed)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | halaszthatatlan | halaszthatatlanok |
| accusative | halaszthatatlant | halaszthatatlanokat |
| dative | halaszthatatlannak | halaszthatatlanoknak |
| instrumental | halaszthatatlannal | halaszthatatlanokkal |
| causal-final | halaszthatatlanért | halaszthatatlanokért |
| translative | halaszthatatlanná | halaszthatatlanokká |
| terminative | halaszthatatlanig | halaszthatatlanokig |
| essive-formal | halaszthatatlanként | halaszthatatlanokként |
| essive-modal | halaszthatatlanul | — |
| inessive | halaszthatatlanban | halaszthatatlanokban |
| superessive | halaszthatatlanon | halaszthatatlanokon |
| adessive | halaszthatatlannál | halaszthatatlanoknál |
| illative | halaszthatatlanba | halaszthatatlanokba |
| sublative | halaszthatatlanra | halaszthatatlanokra |
| allative | halaszthatatlanhoz | halaszthatatlanokhoz |
| elative | halaszthatatlanból | halaszthatatlanokból |
| delative | halaszthatatlanról | halaszthatatlanokról |
| ablative | halaszthatatlantól | halaszthatatlanoktól |
| non-attributive possessive – singular |
halaszthatatlané | halaszthatatlanoké |
| non-attributive possessive – plural |
halaszthatatlanéi | halaszthatatlanokéi |
Derived terms
- halaszthatatlanság
Further reading
- halaszthatatlan in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.