halsstarrighet
Swedish
Etymology
From halsstarrig + -het. Cognate of German Halsstarrigkeit.
Noun
halsstarrighet c (uncountable)
Declension
nominative | genitive | ||
---|---|---|---|
singular | indefinite | halsstarrighet | halsstarrighets |
definite | halsstarrigheten | halsstarrighetens | |
plural | indefinite | — | — |
definite | — | — |