| infinitive
|
supine
|
verbal noun
|
| haněti
|
haňat
|
haněnie
|
|
|
Present
|
Imperative
|
| Singular
|
Dual
|
Plural
|
Singular
|
Dual
|
Plural
|
| 1st person
|
haněju |
hanievě (-va) |
haniem (-me/-my)
|
— |
hanějvě (-va) |
hanějme (-my)
|
| 2nd person
|
hanieš |
hanieta |
haniete
|
haněj |
hanějta |
hanějte
|
| 3rd person
|
hanie |
hanieta |
hanějú
|
haněj |
hanějta |
hanějte
|
|
|
Sigmatic aorist
|
Imperfect
|
| Singular
|
Dual
|
Plural
|
Singular
|
Dual
|
Plural
|
| 1st person
|
haněch |
haněchově (-va) |
haněchom (-me/-my)
|
haniech |
haniechově (-va) |
haniechom (-me/-my)
|
| 2nd person
|
haně |
haněsta (-šta) |
haněste (-šte)
|
hanieše |
haniešta (-sta) |
haniešte (-ste)
|
| 3rd person
|
haně |
haněsta (-šta) |
haněchu
|
hanieše |
haniešta (-sta) |
haniechu
|
|
|
L-participle
|
Passive participle
|
| Singular
|
Dual
|
Plural
|
Singular
|
Dual
|
Plural
|
| Masculine
|
haňal
|
haňala
|
haněli
|
haňán
|
haňána
|
haněni
|
| Feminine
|
haňala
|
haněle
|
haňaly
|
haňána
|
haněně
|
haňány
|
| Neuter
|
haňalo
|
haněle
|
haňala
|
haňáno
|
haněně
|
haňána
|
|
|
Nt-participle
|
S-participle
|
| Singular
|
Dual
|
Plural
|
Singular
|
Dual
|
Plural
|
| Masculine
|
hanějě
|
hanějúce
|
haňav
|
haněvše
|
| Feminine
|
hanějúci
|
haněvši
|
| Neuter
|
hanějě, hanějúci
|
haňav, haněvši
|
Note: This table shows the most common forms of haněti around the 13th/14th century. See also Appendix:Old Czech verbs and Appendix:Old Czech pronunciation.