hanfod

Welsh

Etymology

From hân +‎ bod.

Verb

hanfod (first-person singular present hanfyddaf, not mutable)

  1. to descend, to issue, to come [with o ‘from something/someone’]

Conjugation

Conjugation (literary)
singular plural impersonal
first second third first second third
present/future hanfyddaf hanfyddi hanfydd hanfyddwn hanfyddwch hanfyddant hanfyddir
imperfect/conditional hanfyddwn hanfyddit hanfyddai hanfyddem hanfyddech hanfyddent hanfyddid
preterite hanfûm, hanfyddais hanfuost, hanfyddaist hanfu, hanfyddodd hanfuom, hanfyddasom hanfuoch, hanfyddasoch hanfuant, hanfyddasant hanfuwyd
pluperfect hanfuaswn hanfuasit hanfuasai hanfuasem hanfuasech hanfuasent hanfuasid
subjunctive hanfyddwyf hanfyddych hanfyddo hanfyddom hanfyddoch hanfyddont hanfydder
imperative hanfydda hanfydded hanfyddwn hanfyddwch hanfyddent hanfydder
verbal noun hanfod
verbal adjectives hanfyddedig
hanfyddadwy

Noun

hanfod m (plural hanfodion, not mutable)

  1. essence, quintessence

Derived terms

Further reading

  • R. J. Thomas, G. A. Bevan, P. J. Donovan, A. Hawke et al., editors (1950–present), “hanfod”, in Geiriadur Prifysgol Cymru Online (in Welsh), University of Wales Centre for Advanced Welsh & Celtic Studies