hebban
Old English
Alternative forms
- heffan
Etymology
From Proto-West Germanic *habbjan, from Proto-Germanic *habjaną (“to lift”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈxeb.bɑn/, [ˈheb.bɑn]
Verb
hebban
Conjugation
Conjugation of hebban (strong, class VI)
| infinitive | hebban | hebbenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | hebbe | hōf |
| second person singular | hefest | hōfe |
| third person singular | hefeþ | hōf |
| plural | hebbaþ | hōfon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | hebbe | hōfe |
| plural | hebben | hōfen |
| imperative | ||
| singular | hefe | |
| plural | hebbaþ | |
| participle | present | past |
| hebbende | (ġe)hæfen, (ġe)hafen, (ġe)hefen | |