herijken

Dutch

Etymology

From her- +‎ ijken.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

herijken

  1. to recalibrate, regauge, reassess

Conjugation

Conjugation of herijken (weak, prefixed)
infinitive herijken
past singular herijkte
past participle herijkt
infinitive herijken
gerund herijken n
present tense past tense
1st person singular herijk herijkte
2nd person sing. (jij) herijkt, herijk2 herijkte
2nd person sing. (u) herijkt herijkte
2nd person sing. (gij) herijkt herijkte
3rd person singular herijkt herijkte
plural herijken herijkten
subjunctive sing.1 herijke herijkte
subjunctive plur.1 herijken herijkten
imperative sing. herijk
imperative plur.1 herijkt
participles herijkend herijkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.