herkrijgen

Dutch

Etymology

From her- +‎ krijgen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɦɛrˈkrɛi̯ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛi̯ɣən

Verb

herkrijgen

  1. to regain, to recover possession of

Conjugation

Conjugation of herkrijgen (strong class 1, prefixed)
infinitive herkrijgen
past singular herkreeg
past participle herkregen
infinitive herkrijgen
gerund herkrijgen n
present tense past tense
1st person singular herkrijg herkreeg
2nd person sing. (jij) herkrijgt, herkrijg2 herkreeg
2nd person sing. (u) herkrijgt herkreeg
2nd person sing. (gij) herkrijgt herkreegt
3rd person singular herkrijgt herkreeg
plural herkrijgen herkregen
subjunctive sing.1 herkrijge herkrege
subjunctive plur.1 herkrijgen herkregen
imperative sing. herkrijg
imperative plur.1 herkrijgt
participles herkrijgend herkregen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.