hertrouwen

Dutch

Etymology

From her- +‎ trouwen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɦɛrˈtrɑu̯.ə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: her‧trou‧wen
  • Rhymes: -ɑu̯ən

Verb

hertrouwen

  1. (transitive, intransitive) to remarry (to marry after the end of a previous marriage)

Conjugation

Conjugation of hertrouwen (weak, prefixed)
infinitive hertrouwen
past singular hertrouwde
past participle hertrouwd
infinitive hertrouwen
gerund hertrouwen n
present tense past tense
1st person singular hertrouw hertrouwde
2nd person sing. (jij) hertrouwt, hertrouw2 hertrouwde
2nd person sing. (u) hertrouwt hertrouwde
2nd person sing. (gij) hertrouwt hertrouwde
3rd person singular hertrouwt hertrouwde
plural hertrouwen hertrouwden
subjunctive sing.1 hertrouwe hertrouwde
subjunctive plur.1 hertrouwen hertrouwden
imperative sing. hertrouw
imperative plur.1 hertrouwt
participles hertrouwend hertrouwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • hertrouwer
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.