heter
English
Etymology
Borrowed from Hebrew הֶתֵּר (hetér, “permission”).
Noun
heter (plural heterim)
Dutch
Pronunciation
Audio: (file) - Rhymes: -eːtər
Adjective
heter
- comparative degree of heet
Adjective
heter
Anagrams
Norwegian Bokmål
Verb
heter
- present tense of hete (Etymologies 3 & 4)
Old Swedish
Etymology
From Old Norse heitr, from Proto-Germanic *haitaz.
Adjective
hēter
Declension
Declension of hēter (strong)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | hēter | hēt | hēt(t) |
| accusative | hētan | hēta | hēt(t) |
| dative | hētum hētom |
hētri hētre |
hētu hēto |
| genitive | hēts | hētrar | hēts |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | hētir hēter |
hētar | hēt |
| accusative | hēta | hētar | hēt |
| dative | hētum hētom |
hētum hētom |
hētum hētom |
| genitive | hētra hēta |
hētra hēta |
hētra hēta |
Declension of hēter (weak)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | hēti hēte |
hēta | hēta |
| accusative | hēta | hētu hēto |
hēta |
| dative | hēta | hētu hēto |
hēta |
| genitive | hēta | hētu hēto |
hēta |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | hētu hēto |
hētu hēto |
hētu hēto |
| accusative | hētu hēto |
hētu hēto |
hētu hēto |
| dative | hētu hēto |
hētu hēto |
hētu hēto |
| genitive | hētu hēto |
hētu hēto |
hētu hēto |
Descendants
- Swedish: het
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈxɛ.tɛr/
- Rhymes: -ɛtɛr
- Syllabification: he‧ter
Noun
heter f
- genitive plural of hetera
Swedish
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
heter
- present indicative of heta