hljóðna

Icelandic

Verb

hljóðna (weak verb, third-person singular past indicative hljóðnaði, supine hljóðnað)

  1. to become silent

Conjugation

hljóðna – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur hljóðna
supine sagnbót hljóðnað
present participle
hljóðnandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hljóðna hljóðnaði hljóðni hljóðnaði
þú hljóðnar hljóðnaðir hljóðnir hljóðnaðir
hann, hún, það hljóðnar hljóðnaði hljóðni hljóðnaði
plural við hljóðnum hljóðnuðum hljóðnum hljóðnuðum
þið hljóðnið hljóðnuðuð hljóðnið hljóðnuðuð
þeir, þær, þau hljóðna hljóðnuðu hljóðni hljóðnuðu
imperative boðháttur
singular þú hljóðna (þú), hljóðnaðu
plural þið hljóðnið (þið), hljóðniði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hljóðnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hljóðnaður hljóðnuð hljóðnað hljóðnaðir hljóðnaðar hljóðnuð
accusative
(þolfall)
hljóðnaðan hljóðnaða hljóðnað hljóðnaða hljóðnaðar hljóðnuð
dative
(þágufall)
hljóðnuðum hljóðnaðri hljóðnuðu hljóðnuðum hljóðnuðum hljóðnuðum
genitive
(eignarfall)
hljóðnaðs hljóðnaðrar hljóðnaðs hljóðnaðra hljóðnaðra hljóðnaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hljóðnaði hljóðnaða hljóðnaða hljóðnuðu hljóðnuðu hljóðnuðu
accusative
(þolfall)
hljóðnaða hljóðnuðu hljóðnaða hljóðnuðu hljóðnuðu hljóðnuðu
dative
(þágufall)
hljóðnaða hljóðnuðu hljóðnaða hljóðnuðu hljóðnuðu hljóðnuðu
genitive
(eignarfall)
hljóðnaða hljóðnuðu hljóðnaða hljóðnuðu hljóðnuðu hljóðnuðu