hrönn
Icelandic
Etymology
From Old Norse hrǫnn, from Proto-Germanic *hraznō.
Pronunciation
- IPA(key): /r̥œnː/
- Rhymes: -œnː
Noun
hrönn f (genitive singular hrannar, nominative plural hrannir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | hrönn | hrönnin | hrannir | hrannirnar |
| accusative | hrönn | hrönnina | hrannir | hrannirnar |
| dative | hrönn | hrönninni | hrönnum | hrönnunum |
| genitive | hrannar | hrannarinnar | hranna | hrannanna |