huishouden

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɦœy̯sˌɦɑu̯.də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: huis‧hou‧den

Etymology 1

From huis (“house, home”) +‎ houden (“to keep, maintain”).

Verb

huishouden (intransitive)

  1. to do housekeeping; keep house
  2. (derogatory) to ravage, make a shambles
Conjugation
Conjugation of huishouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive huishouden
past singular hield huis
past participle huisgehouden
infinitive huishouden
gerund huishouden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hou huis, houd huis hield huis huishou, huishoud huishield
2nd person sing. (jij) houdt huis, hou huis2, houd huis2 hield huis huishoudt huishield
2nd person sing. (u) houdt huis hield huis huishoudt huishield
2nd person sing. (gij) houdt huis hieldt huis huishoudt huishieldt
3rd person singular houdt huis hield huis huishoudt huishield
plural houden huis hielden huis huishouden huishielden
subjunctive sing.1 houde huis hielde huis huishoude huishielde
subjunctive plur.1 houden huis hielden huis huishouden huishielden
imperative sing. hou huis, houd huis
imperative plur.1 houdt huis
participles huishoudend huisgehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms

Etymology 2

Alteration (influenced by the verb at Etymology 1) of earlier huishoud, from Middle Dutch huushout. Cognate with English household, German Haushalt.

Alternative forms

Noun

huishouden n (plural huishoudens, diminutive huishoudentje n)

  1. the housekeeping
    Synonym: huishouding
  2. a household, domestic unit of cohabitating people
    Synonym: huishouding
Derived terms
  • huismeester
Descendants
  • Negerhollands: hou hus

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.