hvía

Icelandic

Etymology

Probably related with German wiehern.

Verb

hvía (weak verb, third-person singular past indicative hvíaði, supine hvíað)

  1. to squeal

Conjugation

hvía – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur hvía
supine sagnbót hvíað
present participle
hvíandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hvía hvíaði hvíi hvíaði
þú hvíar hvíaðir hvíir hvíaðir
hann, hún, það hvíar hvíaði hvíi hvíaði
plural við hvíum hvíuðum hvíum hvíuðum
þið hvíið hvíuðuð hvíið hvíuðuð
þeir, þær, þau hvía hvíuðu hvíi hvíuðu
imperative boðháttur
singular þú hvía (þú), hvíaðu
plural þið hvíið (þið), hvíiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hvíaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hvíaður hvíuð hvíað hvíaðir hvíaðar hvíuð
accusative
(þolfall)
hvíaðan hvíaða hvíað hvíaða hvíaðar hvíuð
dative
(þágufall)
hvíuðum hvíaðri hvíuðu hvíuðum hvíuðum hvíuðum
genitive
(eignarfall)
hvíaðs hvíaðrar hvíaðs hvíaðra hvíaðra hvíaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hvíaði hvíaða hvíaða hvíuðu hvíuðu hvíuðu
accusative
(þolfall)
hvíaða hvíuðu hvíaða hvíuðu hvíuðu hvíuðu
dative
(þágufall)
hvíaða hvíuðu hvíaða hvíuðu hvíuðu hvíuðu
genitive
(eignarfall)
hvíaða hvíuðu hvíaða hvíuðu hvíuðu hvíuðu