iaën

See also: iäen

Dutch

Etymology

From ia +‎ -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈi.aː.ə(n)/
  • Hyphenation: ia‧en

Verb

iaën

  1. (intransitive) to hee-haw

Conjugation

Conjugation of iaën (weak)
infinitive iaën
past singular iade
past participle geïaad
infinitive iaën
gerund iaën n
present tense past tense
1st person singular ia iade
2nd person sing. (jij) iaat, ia2 iade
2nd person sing. (u) iaat iade
2nd person sing. (gij) iaat iade
3rd person singular iaat iade
plural iaën iaden
subjunctive sing.1 iaë iade
subjunctive plur.1 iaën iaden
imperative sing. ia
imperative plur.1 iaat
participles iaënd geïaad
1) Archaic. 2) In case of inversion.