iecto
Latin
Etymology
Either from iactō, reflecting a general /ja-/ > /je-/ tendency (cf. ienuārius), or back-formed from a compound such as eiectō. Attested in Virgilius Grammaticus,[1] the Leges Alamannorum, and Merovingian formulas.[2]
Verb
iectō (present infinitive iectāre, perfect active iectāvī, supine iectātum); first conjugation (Early Medieval Latin)
Conjugation
Conjugation of iectō (first conjugation)
indicative | singular | plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | iectō | iectās | iectat | iectāmus | iectātis | iectant | ||||||
imperfect | iectābam | iectābās | iectābat | iectābāmus | iectābātis | iectābant | |||||||
future | iectābō | iectābis | iectābit | iectābimus | iectābitis | iectābunt | |||||||
perfect | iectāvī | iectāvistī | iectāvit | iectāvimus | iectāvistis | iectāvērunt, iectāvēre | |||||||
pluperfect | iectāveram | iectāverās | iectāverat | iectāverāmus | iectāverātis | iectāverant | |||||||
future perfect | iectāverō | iectāveris | iectāverit | iectāverimus | iectāveritis | iectāverint | |||||||
passive | present | iector | iectāris, iectāre |
iectātur | iectāmur | iectāminī | iectantur | ||||||
imperfect | iectābar | iectābāris, iectābāre |
iectābātur | iectābāmur | iectābāminī | iectābantur | |||||||
future | iectābor | iectāberis, iectābere |
iectābitur | iectābimur | iectābiminī | iectābuntur | |||||||
perfect | iectātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
pluperfect | iectātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
future perfect | iectātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
subjunctive | singular | plural | |||||||||||
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | iectem | iectēs | iectet | iectēmus | iectētis | iectent | ||||||
imperfect | iectārem | iectārēs | iectāret | iectārēmus | iectārētis | iectārent | |||||||
perfect | iectāverim | iectāverīs | iectāverit | iectāverīmus | iectāverītis | iectāverint | |||||||
pluperfect | iectāvissem | iectāvissēs | iectāvisset | iectāvissēmus | iectāvissētis | iectāvissent | |||||||
passive | present | iecter | iectēris, iectēre |
iectētur | iectēmur | iectēminī | iectentur | ||||||
imperfect | iectārer | iectārēris, iectārēre |
iectārētur | iectārēmur | iectārēminī | iectārentur | |||||||
perfect | iectātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
pluperfect | iectātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
imperative | singular | plural | |||||||||||
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | — | iectā | — | — | iectāte | — | ||||||
future | — | iectātō | iectātō | — | iectātōte | iectantō | |||||||
passive | present | — | iectāre | — | — | iectāminī | — | ||||||
future | — | iectātor | iectātor | — | — | iectantor | |||||||
non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
active | passive | active | passive | ||||||||||
present | iectāre | iectārī | iectāns | — | |||||||||
future | iectātūrum esse | iectātum īrī | iectātūrus | iectandus | |||||||||
perfect | iectāvisse | iectātum esse | — | iectātus | |||||||||
future perfect | — | iectātum fore | — | — | |||||||||
perfect potential | iectātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
iectandī | iectandō | iectandum | iectandō | iectātum | iectātū |
Descendants
- Balkan Romance:
- Romanian: iepta (Transylvania, obs.)[3]
- Italo-Romance:
- Insular Romance:
- Sardinian: ghettare, ghettai
- North Italian:
- Gallo-Romance:
- Ibero-Romance:
References
- ^ Löfstedt, Bengt. 2003. Virgilius Maro Grammaticus: Opera Omnia. Munich: KG Saur. Page 129.
- ^ Walther von Wartburg (1928–2002) “jăctare”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 5: J L, page 22
- ^ “iepta”, in DEX online—Dicționare ale limbii române (Dictionaries of the Romanian language) (in Romanian), 2004–2025