iftira

Romanian

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish افترا, from Arabic اِفْتِرَاء (iftirāʔ, lie, falsehood).

Noun

iftira f (plural iftirale)

  1. calumny

Declension

Declension of iftira
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative iftira iftiraua iftirale iftiralele
genitive-dative iftirale iftiralei iftirale iftiralelor
vocative iftira iftiralelor

References

  • iftira in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish افترا, from Arabic اِفْتِرَاء (iftirāʔ, lie, falsehood).

Pronunciation

[1] /iftira:/

Noun

iftira (definite accusative iftirayı, plural iftiralar)

  1. calumny
    iftira atmakto slander

References