illativus
Latin
Alternative forms
- inlātīvus
Etymology
From īnferō (“to carry or bring into; bury; conclude”) + -īvus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪl.laːˈtiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [il.laˈt̪iː.vus]
Adjective
illātīvus (feminine illātīva, neuter illātīvum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | illātīvus | illātīva | illātīvum | illātīvī | illātīvae | illātīva | |
| genitive | illātīvī | illātīvae | illātīvī | illātīvōrum | illātīvārum | illātīvōrum | |
| dative | illātīvō | illātīvae | illātīvō | illātīvīs | |||
| accusative | illātīvum | illātīvam | illātīvum | illātīvōs | illātīvās | illātīva | |
| ablative | illātīvō | illātīvā | illātīvō | illātīvīs | |||
| vocative | illātīve | illātīva | illātīvum | illātīvī | illātīvae | illātīva | |
Derived terms
Related terms
Descendants
References
- “illativus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- illativus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.