illativus

Latin

Alternative forms

  • inlātīvus

Etymology

From īnferō (to carry or bring into; bury; conclude) +‎ -īvus.

Pronunciation

Adjective

illātīvus (feminine illātīva, neuter illātīvum); first/second-declension adjective

  1. inferring, concluding, illative

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative illātīvus illātīva illātīvum illātīvī illātīvae illātīva
genitive illātīvī illātīvae illātīvī illātīvōrum illātīvārum illātīvōrum
dative illātīvō illātīvae illātīvō illātīvīs
accusative illātīvum illātīvam illātīvum illātīvōs illātīvās illātīva
ablative illātīvō illātīvā illātīvō illātīvīs
vocative illātīve illātīva illātīvum illātīvī illātīvae illātīva

Derived terms

Descendants

  • English: illative
  • French: illative
  • Portuguese: ilativo
  • Spanish: ilativo

References

  • illativus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • illativus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.