impeditus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of impediō.
Participle
impedītus (feminine impedīta, neuter impedītum, comparative impedītior, superlative impedītissimus); first/second-declension participle
- hindered
- (figuratively) embarrassed, entangled
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | impedītus | impedīta | impedītum | impedītī | impedītae | impedīta | |
| genitive | impedītī | impedītae | impedītī | impedītōrum | impedītārum | impedītōrum | |
| dative | impedītō | impedītae | impedītō | impedītīs | |||
| accusative | impedītum | impedītam | impedītum | impedītōs | impedītās | impedīta | |
| ablative | impedītō | impedītā | impedītō | impedītīs | |||
| vocative | impedīte | impedīta | impedītum | impedītī | impedītae | impedīta | |
Descendants
References
- “impeditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “impeditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- impeditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- a soldier lightly armed, ready for battle: expeditus (opp. impeditus) miles
- a soldier lightly armed, ready for battle: expeditus (opp. impeditus) miles