imperativ
Czech
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɪmpɛratɪf]
- IPA(key): [ˈɪmpɛratiːf]
- Hyphenation: im‧pe‧ra‧tiv
Noun
imperativ m inan
Declension
Declension of imperativ (hard masculine inanimate)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | imperativ | imperativy |
| genitive | imperativu | imperativů |
| dative | imperativu | imperativům |
| accusative | imperativ | imperativy |
| vocative | imperative | imperativy |
| locative | imperativu, imperativě | imperativech |
| instrumental | imperativem | imperativy |
Related terms
- See aparát
Further reading
- “imperativ”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
- “imperativ”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
Romanian
Etymology
Borrowed from French impératif, Latin imperativus.
Adjective
imperativ m or n (feminine singular imperativă, masculine plural imperativi, feminine and neuter plural imperative)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | imperativ | imperativă | imperativi | imperative | |||
| definite | imperativul | imperativa | imperativii | imperativele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | imperativ | imperative | imperativi | imperative | |||
| definite | imperativului | imperativei | imperativilor | imperativelor | ||||
Noun
imperativ n (plural imperative)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | imperativ | imperativul | imperative | imperativele | |
| genitive-dative | imperativ | imperativului | imperative | imperativelor | |
| vocative | imperativule | imperativelor | |||
Serbo-Croatian
Etymology
Borrowed from Latin imperativus.
Pronunciation
- IPA(key): /împeratiːʋ/
- Hyphenation: im‧pe‧ra‧tiv
Noun
ȉmperatīv m inan (Cyrillic spelling и̏мператӣв)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | imperativ | imperativi |
| genitive | imperativa | imperativa |
| dative | imperativu | imperativima |
| accusative | imperativ | imperative |
| vocative | imperative | imperativi |
| locative | imperativu | imperativima |
| instrumental | imperativom | imperativima |
Swedish
Etymology
Borrowed from Latin imperativus.
Noun
imperativ n
- (grammar) an imperative
- (philosophy) an imperative, a must
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | imperativ | imperativs |
| definite | imperativet | imperativets | |
| plural | indefinite | imperativ | imperativs |
| definite | imperativen | imperativens |
Veps
Etymology
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Noun
imperativ
Inflection
| Inflection of imperativ (inflection type 5/sana) | |||
|---|---|---|---|
| nominative sing. | imperativ | ||
| genitive sing. | imperativan | ||
| partitive sing. | imperativad | ||
| partitive plur. | — | ||
| singular | plural | ||
| nominative | imperativ | — | |
| accusative | imperativan | — | |
| genitive | imperativan | — | |
| partitive | imperativad | — | |
| essive-instructive | imperativan | — | |
| translative | imperativaks | — | |
| inessive | imperativas | — | |
| elative | imperativaspäi | — | |
| illative | imperativaha | — | |
| adessive | imperatival | — | |
| ablative | imperativalpäi | — | |
| allative | imperativale | — | |
| abessive | imperativata | — | |
| comitative | imperativanke | — | |
| prolative | imperativadme | — | |
| approximative I | imperativanno | — | |
| approximative II | imperativannoks | — | |
| egressive | imperativannopäi | — | |
| terminative I | imperativahasai | — | |
| terminative II | imperativalesai | — | |
| terminative III | imperativassai | — | |
| additive I | imperativahapäi | — | |
| additive II | imperativalepäi | — | |
References
- Zajceva, N. G., Mullonen, M. I. (2007) “наклонение, повелительный”, in Uz’ venä-vepsläine vajehnik / Novyj russko-vepsskij slovarʹ [New Russian–Veps Dictionary][1], Petrozavodsk: Periodika