inbeelden

Dutch

Etymology

From in (“in”) +‎ beeld (“image”) +‎ -en.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

inbeelden

  1. (reflexive) to imagine, to envisage
    Wat beelden ze zich in?
    What do they imagine?

Conjugation

Conjugation of inbeelden (weak, separable)
infinitive inbeelden
past singular beeldde in
past participle ingebeeld
infinitive inbeelden
gerund inbeelden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular beeld in beeldde in inbeeld inbeeldde
2nd person sing. (jij) beeldt in, beeld in2 beeldde in inbeeldt inbeeldde
2nd person sing. (u) beeldt in beeldde in inbeeldt inbeeldde
2nd person sing. (gij) beeldt in beeldde in inbeeldt inbeeldde
3rd person singular beeldt in beeldde in inbeeldt inbeeldde
plural beelden in beeldden in inbeelden inbeeldden
subjunctive sing.1 beelde in beeldde in inbeelde inbeeldde
subjunctive plur.1 beelden in beeldden in inbeelden inbeeldden
imperative sing. beeld in
imperative plur.1 beeldt in
participles inbeeldend ingebeeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.