inbreiden
Dutch
Etymology
From in (“in”) + breed (“broad”) + -en.'
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
inbreiden
- to rededicate land in an urban environment to new construction; to infill
Conjugation
| Conjugation of inbreiden (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | inbreiden | |||
| past singular | breidde in | |||
| past participle | ingebreid | |||
| infinitive | inbreiden | |||
| gerund | inbreiden n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | breid in | breidde in | inbreid | inbreidde |
| 2nd person sing. (jij) | breidt in, breid in2 | breidde in | inbreidt | inbreidde |
| 2nd person sing. (u) | breidt in | breidde in | inbreidt | inbreidde |
| 2nd person sing. (gij) | breidt in | breidde in | inbreidt | inbreidde |
| 3rd person singular | breidt in | breidde in | inbreidt | inbreidde |
| plural | breiden in | breidden in | inbreiden | inbreidden |
| subjunctive sing.1 | breide in | breidde in | inbreide | inbreidde |
| subjunctive plur.1 | breiden in | breidden in | inbreiden | inbreidden |
| imperative sing. | breid in | |||
| imperative plur.1 | breidt in | |||
| participles | inbreidend | ingebreid | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Noun
inbreiden n (uncountable)
- to act of infilling