inbreken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch inbreken. Equivalent to in + breken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɪnˌbreː.kə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: in‧bre‧ken
Verb
inbreken
- (intransitive) to break in, to burglar, to burglarize
Conjugation
| Conjugation of inbreken (strong class 4, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | inbreken | |||
| past singular | brak in | |||
| past participle | ingebroken | |||
| infinitive | inbreken | |||
| gerund | inbreken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | breek in | brak in | inbreek | inbrak |
| 2nd person sing. (jij) | breekt in, breek in2 | brak in | inbreekt | inbrak |
| 2nd person sing. (u) | breekt in | brak in | inbreekt | inbrak |
| 2nd person sing. (gij) | breekt in | brakt in | inbreekt | inbrakt |
| 3rd person singular | breekt in | brak in | inbreekt | inbrak |
| plural | breken in | braken in | inbreken | inbraken |
| subjunctive sing.1 | breke in | brake in | inbreke | inbrake |
| subjunctive plur.1 | breken in | braken in | inbreken | inbraken |
| imperative sing. | breek in | |||
| imperative plur.1 | breekt in | |||
| participles | inbrekend | ingebroken | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
Related terms
Descendants
- Afrikaans: inbreek