inceptivus
Latin
Etymology
From incipiō (“I begin”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kɛpˈtiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̠ʲ.t͡ʃepˈt̪iː.vus]
Adjective
inceptīvus (feminine inceptīva, neuter inceptīvum); first/second-declension adjective
- inceptive
- Antonyms: fīnālis, terminālis
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inceptīvus | inceptīva | inceptīvum | inceptīvī | inceptīvae | inceptīva | |
| genitive | inceptīvī | inceptīvae | inceptīvī | inceptīvōrum | inceptīvārum | inceptīvōrum | |
| dative | inceptīvō | inceptīvae | inceptīvō | inceptīvīs | |||
| accusative | inceptīvum | inceptīvam | inceptīvum | inceptīvōs | inceptīvās | inceptīva | |
| ablative | inceptīvō | inceptīvā | inceptīvō | inceptīvīs | |||
| vocative | inceptīve | inceptīva | inceptīvum | inceptīvī | inceptīvae | inceptīva | |
Descendants
- French: inceptif
- English: inceptive