increpiturus

Latin

Etymology

Future active participle of increpō.

Participle

increpitūrus (feminine increpitūra, neuter increpitūrum); first/second-declension participle

  1. about to rebuke

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative increpitūrus increpitūra increpitūrum increpitūrī increpitūrae increpitūra
genitive increpitūrī increpitūrae increpitūrī increpitūrōrum increpitūrārum increpitūrōrum
dative increpitūrō increpitūrae increpitūrō increpitūrīs
accusative increpitūrum increpitūram increpitūrum increpitūrōs increpitūrās increpitūra
ablative increpitūrō increpitūrā increpitūrō increpitūrīs
vocative increpitūre increpitūra increpitūrum increpitūrī increpitūrae increpitūra