Catalan
Verb
increpo
- first-person singular present indicative of increpar
Latin
Etymology
From in- + crepō.
Pronunciation
Verb
increpō (present infinitive increpāre, perfect active increpuī or increpāvī, supine increpitum or increpātum); first conjugation
- to rattle, twang or make a similar noise; to cause to give forth a sound, sound, resound
8 CE,
Ovid,
Fasti 6.812:
- annuit Alcīdēs increpuitque lyram
- Alcides nodded assent and sounded [his] lyre.
(Alcides: Alternate name for Hercules. The extant text of Ovid’s Fasti (poem) includes only the first six months of the Roman year; this is the final line for June.)
- to rebuke, chide, protest, complain
- Synonyms: obiūrgō, castīgō, accūsō, corripiō, incūsō, obloquor, exprobrō, arripiō, pulsō, acclāmō, inclāmō, animadverto, īnsector, reprehendō, arguō
- (poetic) to exhort, stimulate, urge
- Synonyms: sollicitor, perpello, eccito, instigo, instinguo, adhortor, excito, excio, cieo, molior, ago
Conjugation
Conjugation of increpō (first conjugation)
| indicative
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
increpō
|
increpās
|
increpat
|
increpāmus
|
increpātis
|
increpant
|
| imperfect
|
increpābam
|
increpābās
|
increpābat
|
increpābāmus
|
increpābātis
|
increpābant
|
| future
|
increpābō
|
increpābis
|
increpābit
|
increpābimus
|
increpābitis
|
increpābunt
|
| perfect
|
increpuī, increpāvī
|
increpuistī, increpāvistī
|
increpuit, increpāvit
|
increpuimus, increpāvimus
|
increpuistis, increpāvistis
|
increpuērunt, increpuēre, increpāvērunt, increpāvēre
|
| pluperfect
|
increpueram, increpāveram
|
increpuerās, increpāverās
|
increpuerat, increpāverat
|
increpuerāmus, increpāverāmus
|
increpuerātis, increpāverātis
|
increpuerant, increpāverant
|
| future perfect
|
increpuerō, increpāverō
|
increpueris, increpāveris
|
increpuerit, increpāverit
|
increpuerimus, increpāverimus
|
increpueritis, increpāveritis
|
increpuerint, increpāverint
|
| passive
|
present
|
increpor
|
increpāris, increpāre
|
increpātur
|
increpāmur
|
increpāminī
|
increpantur
|
| imperfect
|
increpābar
|
increpābāris, increpābāre
|
increpābātur
|
increpābāmur
|
increpābāminī
|
increpābantur
|
| future
|
increpābor
|
increpāberis, increpābere
|
increpābitur
|
increpābimur
|
increpābiminī
|
increpābuntur
|
| perfect
|
increpitus or increpātus + present active indicative of sum
|
| pluperfect
|
increpitus or increpātus + imperfect active indicative of sum
|
| future perfect
|
increpitus or increpātus + future active indicative of sum
|
| subjunctive
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
increpem
|
increpēs
|
increpet
|
increpēmus
|
increpētis
|
increpent
|
| imperfect
|
increpārem
|
increpārēs
|
increpāret
|
increpārēmus
|
increpārētis
|
increpārent
|
| perfect
|
increpuerim, increpāverim
|
increpuerīs, increpāverīs
|
increpuerit, increpāverit
|
increpuerīmus, increpāverīmus
|
increpuerītis, increpāverītis
|
increpuerint, increpāverint
|
| pluperfect
|
increpuissem, increpāvissem
|
increpuissēs, increpāvissēs
|
increpuisset, increpāvisset
|
increpuissēmus, increpāvissēmus
|
increpuissētis, increpāvissētis
|
increpuissent, increpāvissent
|
| passive
|
present
|
increper
|
increpēris, increpēre
|
increpētur
|
increpēmur
|
increpēminī
|
increpentur
|
| imperfect
|
increpārer
|
increpārēris, increpārēre
|
increpārētur
|
increpārēmur
|
increpārēminī
|
increpārentur
|
| perfect
|
increpitus or increpātus + present active subjunctive of sum
|
| pluperfect
|
increpitus or increpātus + imperfect active subjunctive of sum
|
| imperative
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
—
|
increpā
|
—
|
—
|
increpāte
|
—
|
| future
|
—
|
increpātō
|
increpātō
|
—
|
increpātōte
|
increpantō
|
| passive
|
present
|
—
|
increpāre
|
—
|
—
|
increpāminī
|
—
|
| future
|
—
|
increpātor
|
increpātor
|
—
|
—
|
increpantor
|
| increpāre
|
increpārī
|
increpāns
|
—
|
increpitūrum esse, increpātūrum esse
|
increpitum īrī, increpātum īrī
|
increpitūrus, increpātūrus
|
increpandus
|
increpuisse, increpāvisse
|
increpitum esse, increpātum esse
|
—
|
increpitus, increpātus
|
| —
|
increpitum fore, increpātum fore
|
—
|
—
|
increpitūrum fuisse, increpātūrum fuisse
|
—
|
—
|
—
|
| increpandī
|
increpandō
|
increpandum
|
increpandō
|
increpitum, increpātum
|
increpitū, increpātū
|
Derived terms
Descendants
References
- “increpo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- increpo in Enrico Olivetti, editor (2003-2025), Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
- “increpo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- increpo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /inˈkɾepo/ [ĩŋˈkɾe.po]
- Rhymes: -epo
- Syllabification: in‧cre‧po
Verb
increpo
- first-person singular present indicative of increpar