incumbendus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of incumbō.
Participle
incumbendus (feminine incumbenda, neuter incumbendum); first/second-declension participle
- which is to be attacked etc
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | incumbendus | incumbenda | incumbendum | incumbendī | incumbendae | incumbenda | |
| genitive | incumbendī | incumbendae | incumbendī | incumbendōrum | incumbendārum | incumbendōrum | |
| dative | incumbendō | incumbendae | incumbendō | incumbendīs | |||
| accusative | incumbendum | incumbendam | incumbendum | incumbendōs | incumbendās | incumbenda | |
| ablative | incumbendō | incumbendā | incumbendō | incumbendīs | |||
| vocative | incumbende | incumbenda | incumbendum | incumbendī | incumbendae | incumbenda | |