indebitus

Latin

Etymology

in- +‎ dēbitus

Pronunciation

Adjective

indēbitus (feminine indēbita, neuter indēbitum, adverb indēbitē or indēbitō); first/second-declension adjective

  1. (poetic, post-classical) not owed, not due

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative indēbitus indēbita indēbitum indēbitī indēbitae indēbita
genitive indēbitī indēbitae indēbitī indēbitōrum indēbitārum indēbitōrum
dative indēbitō indēbitae indēbitō indēbitīs
accusative indēbitum indēbitam indēbitum indēbitōs indēbitās indēbita
ablative indēbitō indēbitā indēbitō indēbitīs
vocative indēbite indēbita indēbitum indēbitī indēbitae indēbita

Descendants

  • Italian: indebito

References

  • indebitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • indebitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.